Dag 4: Chinatown, khlongs etc.

De dag begon vroeg: om 9 uur stonden we al op de pier bij de rivier, op weg naar Chinatown, een Chinese wijk met heel veel markten, lijkend op shouks. Ze verkopen er van alles: kleding, stoffen, kralen, enz. Jammer dat we nog niet weten of Calimero een jongetje of een meisje is, anders had ik hier een hele garderobe aangeschaft.En natuurlijk verder straten vol winkels met goud.
Klaar met slenteren en warm geworden,op naar het volgende evenement: de Khlongs. Khlongs zijn kanalen, gegraven toen een koning in het verre verleden in Bangkok kwam wonen. Heel lang is het de enige vervoersweg geweest. Er ligt inderdaad een heel netwerk aan rivieren, waarlangs woningen op palen zijn gebouwd. We hebben een tocht van 2 uur gedaan, en dat was heerlijk, want soms varen ze met een rotvaart en dat is heerlijk in de wind. Van alles gezien: natuurlijk veel tempels, een drijvend marktje, orchideeenkwekerijen, en parlevinkers, waaronder eentje met gebakken banaan. Onze stuurman hield die aan en ja hoor: eet nooit van een kraampje, want dan krijg je last van je maag en darmen. Maar als zo'n aardige meneer je dat nou geeft, van die heerlijke stukjes banaan, gefrituurd in een drijvend bootje, dan kan je dat toch niet weigeren? (zie foto)
Weer terug op de wal zijn we naar het nationaal museum geweest. Tenminste dat was onze bedoeling, en dat was ook de boodschap aan de tuk-tukdriver. Op een geven moment stopte hij, wij eruit, want dat doe je als hij aan de kant van de weg bij een grote muur stopt: daarachter zal het dan wel zijn! Maar daar bleek The happy Bouddha te zijn. Die zat ons uit te lachen. Wij weer naar buiten en wie kwam er een minuut later weer voorrijden: onze tuk-tuk-driver! Toen werden we wel naar het museum gereden. Waar we dit aan te danken hadden mag Joost weten.
In het museum hadden ze heel mooie en interessante dingen: echt een museum voor ons: niet te veel van alles, elke zaal een ander onderwerp, zoals: koninklijke stoelen, koninklijke bezoekjes, koninklijke oorlogen, zelfgemaakte koninklijke schilderijen, zelgemaakte koninklijke films,enz. veel koninklijk dus.
(Veel mensen dragen hier een plastic armbandje met "Long live the king".)
Ook nog zalen met de geschiedenis van Thailand en kunstvoorwerpen.
Geprobeerd een taxi te krijgen naar het Lumphinapark. Geprobeerd, want we hebben er drie aangehouden en die zeiden alledrie: 200 Bhat. Dat is 4 euro. "Nee", zeiden we dan, want dat moest van Mirjam, "de meter aan." Maar dat wilden ze niet. Volgens Mir moesten we dan net doen of we eruit zouden gaan, dan zouden ze wel overstag gaan. Het resultaat was dat we dit 3 keer hebben gedaan en de taxi daarna wegreed.Na al dit in - en uitstappen kwamen er 2 Thaise meisjes van de universiteit vragen wat er aan de hand was. Ze zeiden dat we met de bus moesten, dat was veel goedkoper. Ze vonden het belachelijk dat de taxichauffeur zoveel vroeg. Er kwam ook nog een tuk-tuk-chauffeur bij staan, en die vroeg 250 Bhat. Toen begon het meisje opeens frans te praten, zodat de arme man het niet zou verstaan. Ze vertelde dat hij het wel voor 200 Baht zou doen. Wij dus voor 200 Baht in de tuk-tuk.(met een vaart van zo'n 60 km per uur door de spits van Bangkok, naar het Lumphinapark, waar volgens het boekje mensen vliegerwedstrijden zouden houden (zoals in "De Vliegeraar" ), en mensen aan thai chi zouden doen. Geen van beiden gezien, en niemand wist er iets van. Wel heeeel veeel hardlopers in verschillend tempo in deze hitte, en mensen die stokgevechten hielden. Ook was er nog een aparte hoek waar mannen allerlei soorten gewichten aan het heffen waren, de toestellen daarvoor stonden gewoon in de open lucht.
Ach het was lekker in het park, daarna weer met een taxi met meter voor 80 Baht terug naar het hotel, terwijl dit langer duurde.
Daarna heerlijk gegeten, weer in het straatje bij de kloostermuur, in de bocht.
Morgen weer vroeg op om ons om half zeven te melden voor weer spannende dingen.
We genieten mateloos.